"Papergirl, katılımcı, analog, ticari kaygı taşımayan dağıtım sistemli bir sanat projesi. Proje Alman sanatçı Aisha Ronniger tarafından 2006 yılında, Amerika’da gazete dağıtımı yapan paperboy’lardan esinlenilerek Berlin'de geliştirildi. 5 yıl içinde proje büyük bir başarı ile büyüdü ve global bir genç sanatçı ağı haline geldi. Bugüne kadar 4 kıtaya yayılan, 12 ülkede ve 26 farklı şehirde gerçekleştirilen proje, her gün başka bir şehrin bu ağa katılmasıyla büyümeye devam ediyor!" http://papergirl-istanbul.blogspot.com/
http://papergirl-istanbul.tumblr.com/
http://papergirl-istanbul.tumblr.com/
Papergirl projesi bu cümlelerde yazanlardan çok daha fazlası aslında.Sanatın müzayedelere sıkışıp kalan "oldukça pahalı" eserlerle her geçen gün "sıkıcılaşması" bir süredir kafamı kurcalamaktaydı."Yaşayan en pahalı bilmem ne ressamı,bilmem ne müzayedesi artık türkiyede" haberlerini okudukça sanatı sorgulamaya başlamam kaçınılmazdı; çünkü bana göre herkes bir sanatçıydı,sanat toplum için gıda gibi bir gereksinimdi ve toplumdan oldukça uzak olduğunu görememek için kör olmak gerekliydi.
Tüm bu karamsarlığım Trendsettter dergisinde ufacık bir haber görmemle yerini umutlu bir çabaya bıraktı.Neydi bu Papergirl? Sanatı gündelik hayatımıza taşımaya kararlı bir oluşumdu.Çizim,kolaj vb değişik ne kadar çok "yaratınız" varsa bunları ikişer kopya şeklinde gönderebilirdiniz.Bu kopyaların bir tanesi -aralarında eleme yapılmadan- galeride sergilenecek; öbürü ise gönüllü bir grupla bisikletlerle insanlara dağıtılacaktı!
İstanbul'da ise projeyi sokak sanatını öne çıkarmasıyla diğer galerilerden farklı ve yeni bir çizgisi olan Milk Galeri üstlenmişti.http://www.whatismilk.com/
Ben de hemen 4 adet kolajımı 2şer kopya halinde yolladım.
Sergi günü gelip çattı.İlk defa bir sergi açılışına gittim ve kimseyi tanımasam da çok farklı ve mutlu hissettim.O kadar çok farklı,yeni iş var ki "sanatın müzayedelere sıkışıp kal(a)mayacağını" anladım.İnsanların dertleri,sorunları var ve bunları bir sürü farklı yol deneyerek -stencil,sticker,küçük kitapçıklar,kolajlar...- anlatmak istiyorlar ve anlatıyorlar."İşte sanat!" diye bağırmak istedim açılışta ve projenin önemini bir kez daha anladım.
Eğer hala gidip görmediyseniz 9 haziran a kadar vaktiniz var acele edin derim.
0 Yorumlar